زیگورات چغازنبیل یک تحقیق دانشجویی در 32 اسلاید پاورپوینت
برای دانلود این تحقیق میبایست خرید را انجام دهید
تا بتوانید که این مقاله را بطور کامل دانلود کنید
ما بطور نمونه قسمتی از متن جزوه چغازنبیل را در قسمت زیر برای کاربران دانشکده ها قرار خواهیم داد.
زیگورات چغازنبیل
زیگورات چغازنبیل کشف چغازنبیل، شهر کهن دوراونتاش Dur-Untash نوعی ادای دین از طرف «دست‌اندرکاران نفتی» به «باستانشناسی» بود. در سال 1890 میلادی (1269 شمسی) ژاک دو مورگان ـ Jaacque de Morgan که تحصیلات زمین‌شناسی داشت، در یک ماموریت علمی در ایران موفق به کشف نفت شد.
حاصل این کشف، تشکیل شرکتی قدرتمند برای بهره‌برداری از نفت ایران بود.
تقیریباً نیم قرن بعد، یکی از زمین‌شناسان این شرکت، آجر کتیبه‌داری را که از چغازنبیل یافته بود، برای سرپرست هیات باستانشناسی مستقر در شوس برد و به این ترتیب این دین ادا شد. خواندن این کتیبه امکان شناخت شهری را فراهم می‌کرد که توسط اونتاش ـ گال ـ Untash-Gal، پادشاه ایلام ساخته شده بود. او در اواسط قرن سیزدهم قبل از میلاد، پادشاهی می‌کرد و پایتخت او شهر شوش بود.
با عملیات بررسی و شناسایی که در بین سال‌های 39-1936 میلادی (18-1315 شمسی) توسط ر.دومنکم در این محوطه انجام شده است، آشنا هستیم، ولی اقامت‌های کوتاه مدت او در محل و ابزار و وسایلی که بکار گرفته بود، هیچکدام تناسبی با اهمیت و گستردگی چنین کاری را نداشت
زیرا که وسعت آن نزدیک به صد هکتار است و برج مقدس آن هنوز هم 25 متر ارتفاع خود را حفظ کرده است.
از سرگیری کاووش در این محوطه، مستلزم امکاناتی بیشتر و مجهزتر از امکاناتی بود که هیات مستر در شوش در اختیار داشت.
از سال 1897 میلادی (1276 شمسی)، هیات باستانشناسی شوش، تنها تشکیلات علمیی بود که فعالیت‌های آن امکان شناخت و مطالعه یکی از تمدن‌های دنیای قدیم، یعنی تمدن ایلامی از جمله زبان، ادبیات، هنر و معماری آن را فراهم می‌کرد.
جزوه چغازنبیل
زیگوارت چغازنبیل، در حال کشف حجاب از دنیایی است که در دامنه‌های این زیگوارت مخفی بوده و هرگز به ذهن کسی خطور نکرده بود. موضوع کلی، همین پرده‌برداری از چنین دنیایی است.
نگرشی تاریخی زیگورات چغازنبیل
زیگورات چغازنبیل حدود اواسط قرن سیزدهم قبل از میلاد، پشته وسیعی که بیش از 30 متر از رودخانه آب ـ دز، یکی از شعبات کارون را از مسیر مستقیم خارج و به آن قوس می‌دهد، توسط شاه ایلام اونتاش ـ گال انتخاب شد تا در آن شهرکی مذهبی بنیان گذاشته شود و تبدیل به مرکزی زیارتی برای مردم ایلام گردد. این شهرک دور ـ اونتاش نامیده شد که چنین نامی برگرفته از نام بنیانگذار آن بود.
بین شوش، که در آن زمان پایتخت ایلام بود و این پدیده نوین که در جنوب شرقی آن قرار داشت، حدود 30 کیلومتر، یعنی یک روز کاروان‌رو، فاصله است. مسیر مشابهی نیز دور ـ اونتاش را به شهر هیدالو ـ Hidalu، که در نزدیکی شهر شوشتر امروزی قرار دارد، متصل می‌کرد. این شهر در کنار رود کارون، اندکی پس از خروج این رود از کوهساران به طرف دشت سوزیانای قدیم بنا شده بود.
نگرشی تاریخی
درباره زیگورات چغازنبیل نوع زندگی این شهر در زمان ساسانیان یا قرن‌های بعد از آن و ورود اسلام، هیچ نوع شواهدی در دست نیست. فقط در قرن هفدهم میلادی، یکی از حاکمان کوچک محلی، روی دیوار بیرونی شمال شرقی و در بالای آبکندهای عمیق، اقامتگاه کوچکی برای خود می‌سازد که به چشم‌انداز وسیع دره آب ـ دز مسلط بوده است. از این خرابه کوچک تکه‌ای از سفال لعاب‌دار با زمینه‌ای به رنگ سفید و نقوش آبی رنگ و یک قطعه دستبند شیشه‌ای الوان به دست آمد.
سکوتی که شهر مغضوب و مخلوع از پا درافتاده را در بر گرفته بود، یک بار دیگر قبل از رسیدن باستانشناسان شکسته می‌شود و آن هنگامی است که یک سیاستمدار غربی ظاهراً مقامی در دزفول داشته است، برای رسیدن به این شهر از چغازنبیل می‌گذرد و احساس می‌کند که استعداد و قریحه کاوشگری دارد.
می‌گویند که کارگران او روزها و روزها برای حفر زاویه غربی برج سماجت به خرج داده‌اند. بدیهی است که فقط در خشت خام کلنگ زده و آن را زیر و رو کرده‌اند. این زخم را هنوز هم زیگورات بر تن خود دارد.
تاریخی زیگورات
زیگورات که زوایای آن به سوی جهات اربعه است، نقشه مربعی شکل را نمایان می‌سازد که طول هر ضلع آن 20/102 متر است. برای تعیین ارتفاع آن نسبت به کف صحن‌ها، عدد 100 برای مرتفع‌ترین نقطه آن ثبت شده است. به این ترتیب با کم کردن ارتفاع سطح صحن‌ها از این رقم، به ارتفاع امروزی برج می‌رسیم که 35/24 متر = 65/75 متر – 100 متر در بالای صحن شمال شرقی و 95/24 متر = 05/75 متر – 100 متر در بالای صحن جنوب غربی است که همان دروازه غربی حصار می‌باشد.
این زیگورات که تماماً با خشت خام ساخته شده، با روکاری آجری به ضخامت 2 متر پوشیده شده است. این آجرها به لایه رویی خشت‌های زیگورات، که تحت حفاظت این آجرهاست، دوخته شده‌اند. این نمای آجری در چهار وجه خود دارای پیش‌آمدگی‌ها و پس‌رفتگی‌ها با اندازه‌های مختلف است. به فاصله هر 10 رج آجر، یک رج آجر آن کتیبه‌دار بوده است. نوشته‌های روی این آجرها نشان می‌دهند که این زیگورات را اونتاش ـ گال به رب‌النوع اینشوشیناک وقف کرده است. تعداد این آجرها که هنوز هم در نمای آجری و در محل اصلی خود پیدا شده‌اند، به 659 عدد می‌رسد.
اتاق‌های پلکاندار
دروازه شمال شرقی برج نقطه شروع عملیات خاکبرداری از وجوه زیگورات و آزاد کردن آنها بود. همین که از زاویه شمالی گذر شود، برای پی بردن به اینکه آیا پی‌کنی و شالوده‌ای نیز وجود داشته است یا نه، اقدام به کاوش در زیر خاک گردید.
گمانه‌ها و دهلیزهایی که در این زاویه حفر شدند، هرچند که در راستای دستیابی به این هدف کاوش چندان جنبه مثبتی نداشتند، ولی حداقل امتیاز نمایان شدن سطحی از قطعات خشت خام را داشتند که آغشته به رنگی سفید بودند.
به این ترتیب جای هیچ‌گونه تردیدی باقی نمی‌ماند که در جناح‌های زیگورات باید اتاق‌های سفید کرده‌ای وجود داشته باشد.
اولین اتاق وجه شمال غربی که به زاویه شمالی کاملاً نزدیک بود، با روش ساده‌ای شناسایی شد: رویه کار را با بیلچه‌ای تراشیده و همین عمل موجب ظاهرشدن مقطعی نازک از اندود سفید رنگی گردید که دیوارهای جانبی دور تا دور اتاقی را مشخص می‌کرد. ضخامت این لایه اندکی بیشتر از ضخامت برگ کاغذ بود.
اتاق‌های مسدود شده جبهه شمال شرقی
دیواری که به منظور حمایت از اتاق‌های پلکاندار جبهه های شمال غربی و جنوب غربی از آجر شکسته درست شده بود، وضع مشخصی داشت و در تمام طول خود فقط یک حجم ممتد و متراکم را تشکیل می داد، در حالی که در ابتدای کار اوضاع و احوال آن در روی جبهه شمال شرقی و در محل که به استقرار دیوار مربوط می‌شد، کاملا مبهم و معمایی بود.
از پشت اتاق پلکاندار این جبهه در اول، شش قطعه دیوار مستقل ساخته شده از خشت‌های شکسته نمایان بودند که توسط دیوارهایی خشتی به ضخامت 10/2 متر، از یکدیگر جدا می‌شدند.
این شش قطعه دیوار 50/1 متر پایین‌تر از دیواری بودند که به همین شکل در دو جبهه دیگر قرار داشتند، مثل دیواری که توضیح داده شد. بالای این دیوارها سطح صاف و افقی نداشت، بلکه به صورت «کله قندی» بود. به علاوه روی این قله که غیر عادی می‌نمود، ستون کوچک مدوری از آجرهای شکسته بر پا شده بود که به هر یک از این دیوارها حالتی مبهم از یک زیر دریایی مجهز به یک برج کوچک می‌داد.
