تحقیق در مورد گیاهان دارویی

اصطلاح گیاه دارویی شامل انواع مختلف گیاهانی است که درتحقیق در مورد گیاهان دارویی مورد استفاده قرار می گیرند ("گیاه شناس" یا "گیاه دارویی"). این استفاده از گیاهان برای اهداف دارویی و مطالعه چنین مواردی است.

کلمه " گیاه " از کلمه لاتین "herba" و یک کلمه قدیمی فرانسوی "herbe" گرفته شده است. اکنون روزها گیاهان به هر قسمت از گیاه مانند میوه ، بذر ، ساقه ، پوست ، گل ، برگ ، گل کلم یا ریشه و همچنین گیاه غیر چوبی اشاره می کنند. پیش از این ، اصطلاح گیاه "فقط" برای گیاهان غیر چوب ، از جمله گیاهانی که از درختان و درختچه ها به دست می آیند ، استفاده می شد. این گیاهان دارویی همچنین به عنوان غذا ، فلاونوئید ، دارو یا عطر و همچنین در فعالیتهای معنوی خاصی استفاده می شوند.

مدتها قبل از دوره ماقبل تاریخ از گیاهان برای اهداف دارویی استفاده شده است. نسخه های باستانی یونانی باستان (Papirus) و نوشته های چینی مصارف گیاهان را توصیف می کردند. شواهدی وجود دارد که Unani Hakims ، Vaids هند و فرهنگهای اروپایی و مدیترانه ای بیش از 4000 سال به عنوان دارو از تحقیق گیاهان دارویی استفاده می کردند. فرهنگ های بومی مانند رم ، مصر ، ایران ، آفریقا و آمریکا از گیاهان دارویی در مراسم شفابخشی خود استفاده می کردند ، در حالی که سایر سیستم های پزشکی سنتی توسعه یافته مانند یونانی ، آیورودا و طب چینی که در آن از روش های درمانی گیاهی بصورت سیستماتیک استفاده می شد.

سیستمهای سنتی پزشکی همچنان در بسیاری از حسابها به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. افزایش جمعیت ، عدم کفایت داروهای دارویی ، ممنوعیت هزینه درمان ، عوارض جانبی داروهای چند داروی مصنوعی و مقاومت در برابر داروهای مورد استفاده در حال حاضر برای بیماریهای عفونی باعث شده است تا با تأکید بیشتر بر استفاده از مواد گیاهی به عنوان منبع داروهای متنوع بیماریهای انسان

در میان تمدنهای باستان ، هند به عنوان انبار غنی از تحقیق در مورد گیاهان دارویی شناخته شده است. جنگل در هند مخزن اصلی تعداد زیادی گیاه دارویی و معطر است که بیشتر به عنوان مواد اولیه برای تولید دارو و محصولات عطر جمع آوری می شوند. حدود 8000 داروی گیاهی در سیستمهای AYUSH در هند رمزگذاری شده است. داروهای آیورودا ، اونانی ، سیدا و فولک (قبیله ای) عمده ترین سیستم های داروهای بومی هستند. در بین این سیستم ها ، آیورودا و پزشکی اونانی بیشتر در هند توسعه یافته و به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.

به تازگی ، WHO (سازمان بهداشت جهانی) تخمین زده است که 80 درصد از مردم در سراسر جهان برای برخی از جنبه های مراقبت های اولیه بهداشتی خود به داروهای گیاهی اعتماد می کنند. براساس WHO ، حدود 21000 گونه گیاهی پتانسیل استفاده از آنها به عنوان گیاهان دارویی را دارند.

طبق اطلاعات موجود بیش از سه چهارم جمعیت جهان به دلیل نیازهای بهداشتی خود به گیاهان و عصاره های گیاهی متکی هستند. بیش از 30٪ از کل گونه های گیاهی ، در یک زمان و یا دیگر برای اهداف دارویی استفاده می شدند. تخمین زده شده است که در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده ، داروهای گیاهی 25٪ از کل داروهای را تشکیل می دهند ، در حالی که در کشورهای در حال توسعه سریع مانند هند و چین ، میزان سهم تا 80٪ است. بنابراین ، اهمیت اقتصادی گیاهان دارویی برای کشورهایی مانند هند بیشتر از سایر کشورهای جهان است. این کشورها دو سوم گیاهان مورد استفاده در سیستم پزشکی مدرن را تأمین می کنند و سیستم مراقبت های بهداشتی از جمعیت روستایی به سیستم های بومی پزشکی بستگی دارد.

درمان با تحقیق در مورد گیاهان دارویی بسیار ایمن تلقی می شود زیرا هیچ عارضه جانبی و یا کمتری در آن وجود ندارد. این روشهای درمانی با طبیعت همگام هستند و این بزرگترین مزیت است. واقعیت طلایی این است که ، استفاده از داروهای گیاهی مستقل از هر گروه سنی و جنس است.

دانشمندان باستان فقط معتقد بودند گیاهان دارویی تنها راه حلهایی برای درمان تعدادی از مشکلات و بیماریهای مرتبط با سلامتی هستند. آنها مطالعه دقیقی راجع به همین موضوع انجام دادند ، آزمایش کردند تا نتیجه گیری دقیقی در مورد اثر گیاهان مختلف که دارای ارزش دارویی هستند ، بگیرند. بنابراین اکثر داروها از عوارض جانبی یا عوارضی برخوردار نیستند. این دلیلی است که باعث افزایش محبوبیت آن در سراسر جهان به گیاهان دارویی می شود. این گیاهان دارویی که دارای کیفیت دارویی هستند ، معقول و منطقی برای درمان بسیاری از بیماری های داخلی هستند که در غیر این صورت درمان آن دشوار تلقی می شود.

گیاهان دارویی مانند آلوئه ، تولسی ، نئیم ، زردچوبه و زنجبیل چندین بیماری شایع را درمان می کنند. اینها در بسیاری از مناطق کشور به عنوان داروی خانگی در نظر گرفته می شوند. این واقعیت شناخته شده است که بسیاری از مصرف کنندگان از ریحان ( Tulsi ) برای تهیه دارو ، چای سیاه ، پوجا و سایر فعالیت های روزمره خود استفاده می کنند.

در چندین نقطه از جهان از گیاهان زیادی برای احترام به پادشاهان خود استفاده می شود که آن را به عنوان سمبل شانس نشان می دهد. اکنون ، پس از یافتن نقش گیاهان دارویی در پزشکی ، بسیاری از مصرف کنندگان مزارع لاله ها و سایر گیاهان دارویی را در باغات خانگی خود آغاز کردند.

تحقیق در مورد گیاهان دارویی به عنوان منابع غنی از ترکیبات در نظر گرفته می شوند که می توانند در داروهای دارویی ، دارویی ، غیر داروسازی یا مصنوعی استفاده شوند. بخشی از آن ، این گیاهان نقش مهمی در توسعه فرهنگهای انسانی در سراسر جهان دارند. علاوه بر این ، برخی از گیاهان به عنوان منبع مهم تغذیه در نظر گرفته می شوند و در نتیجه به دلیل ارزش درمانی آنها توصیه می شود. برخی از این گیاهان شامل زنجبیل ، چای سبز ، گردو ، آلوئه ، فلفل و زردچوبه و غیره هستند. بعضی از گیاهان و مشتقات آنها منبع مهمی برای مواد فعال هستند که در آسپرین و خمیر دندان و غیره مورد استفاده قرار می گیرند.

جدا از کاربردهای دارویی ، از گیاهان دارویی نیز در رنگهای طبیعی ، کنترل آفات ، مواد غذایی ، عطر ، چای و غیره استفاده می شود. در بسیاری از کشورها از انواع مختلف گیاهان دارویی / گیاهان دارویی برای نگه داشتن مورچه ها ، مگس ها ، موش ها و فرار از خانه ها و دفاتر استفاده می شود. اکنون روزها گیاهان دارویی منابع مهمی برای تولید داروسازی هستند.

دستور العمل های مربوط به درمان بیماری های شایع مانند اسهال ، یبوست ، فشار خون بالا ، تعداد اسپرم کم ، دیسنتری و نعوظ آلت تناسلی ضعیف ، شمع ها ، زبان پوشیده شده ، اختلالات قاعدگی ، آسم برونش ، لکوئور و تب ها توسط پزشکان طب سنتی بسیار مؤثر ارائه می شود.

در طول دو دهه گذشته ، افزایش چشمگیر در استفاده از داروهای گیاهی مشاهده شده است. با این حال ، هنوز فقدان قابل توجهی از داده های تحقیقاتی در این زمینه وجود دارد. بنابراین از سال 1999 ، WHO سه جلد تک نگاشت سازمان بهداشت جهانی را در مورد گیاهان دارویی منتخب منتشر کرده است.

تحقیق گیاهان دارویی اهمیت برخی گیاهان با ارزشهای دارویی آنها

گیاهانی مانند فلفل سیاه ، دارچین ، میر ، آلوئه ، چوب صندل ، جینسنگ ، شبدر قرمز ، باتلاق ، زغال اخته و گلرنگ برای بهبود زخم ها ، زخم ها و جوش ها استفاده می شود.
ریحان ، رازیانه ، پیازچه ، کیانترو ، نعناع سیب ، آویشن ، طلای معدنی ، گل مریم گلی واریز ، رزماری ، مریم گلی تحقیق گیاهان دارویی مهم هستند و می توانند در باغ آشپزخانه کاشته شوند. این گیاهان برای رشد آسان ، به نظر می رسد خوب ، طعم و بوی شگفت آور دارند و بسیاری از آنها آهنربا برای زنبورها و پروانه ها هستند.
بسیاری از گیاهان به عنوان دستگاه تصفیه خون مورد استفاده قرار می گیرند تا با از بین بردن سموم متابولیکی ، یک بیماری طولانی مدت را تغییر دهند. اینها به عنوان "پاک کننده خون" نیز شناخته می شوند. گیاهان خاصی ایمنی فرد را بهبود بخشیده و از این طریق شرایطی مانند تب را کاهش می دهند.
بعضی از گیاهان همچنین دارای خاصیت آنتی بیوتیکی هستند. زردچوبه در مهار رشد میکروب ها ، میکروب های مضر و باکتری ها مفید است. زردچوبه به عنوان داروی خانگی برای بهبود برش و زخم مورد استفاده قرار می گیرد.
برای کاهش تب و تولید گرما ناشی از این بیماری ، برخی از گیاهان ضد تب مانند Chirayta ، فلفل سیاه ، چوب صندل و گلرنگ توسط متخصصان طب سنتی هند توصیه می شود.
صندل چوب و دارچین جدا از معطر بودن معطر نیستند. چوب صندل مخصوصاً در بازداشت ترشحات خون ، مخاط و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.
برخی گیاهان برای خنثی کردن اسید تولید شده از معده استفاده می شوند. گیاهانی مانند ریشه باتلاق و برگ. آنها به عنوان ضد اسید استفاده می شوند. اسید معده سالم لازم برای هضم مناسب توسط چنین گیاهانی حفظ می شود.
گوزنهای هندی از گیاهانی که علیه سموم حیوانات و گزش مار عمل می کنند ، استفاده می شد.
گیاهانی مانند هل و گشنیز به دلیل ویژگیهای اشتها آور مشهور هستند. سایر گیاهان معطر مانند نعناع ، میخک و زردچوبه عطر دلپذیری را به غذا اضافه می کنند و از این طریق طعم آن را زیاد می کنند.
بعضی از گیاهان مانند آلوئه ، چوب صندل ، زردچوبه ، لاتراژ هندی و خنج خاشاک معمولاً به عنوان ضد عفونی کننده مورد استفاده قرار می گیرند و از نظر دارویی بسیار زیاد هستند.
زنجبیل و میخک در شربت های خاصی از سرفه استفاده می شود. آنها به دلیل خاصیت منعکس کننده خود ، که باعث نازک شدن و خارج شدن مخاط از ریه ها ، نای و برونش ها می شود ، شناخته شده اند. اکالیپتوس ، هل ، گیلاس وحشی و میخک نیز مواد منفجره ای هستند.
گیاهانی مانند بابونه ، Calamus ، Ajwain ، ریحان ، هل ، گل داودی ، گشنیز ، رازیانه ، نعناع و Spearmint ، دارچین ، زنجبیل و زردچوبه در تقویت گردش خون مفید هستند. بنابراین از آنها به عنوان محرک قلبی استفاده می شود.
برخی گیاهان دارویی خاصیت ضد عفونی کننده دارند که باعث ایجاد بیماری میکروب می شود. آنها همچنین رشد میکروب های بیماری زا را که باعث بیماری های واگیر می شوند ، مهار می کنند.
پزشکان داروهای گیاهی گیاهان آرامبخش را توصیه می کنند ، که خاصیتی تسکین دهنده برای بدن دارند. آنها اغلب به عنوان آرام بخش استفاده می شوند.
برخی گیاهان معطر مانند آلوئه ، مهر طلایی ، زرشک و چیرایاتا به عنوان تونیک های خفیف استفاده می شوند. طعم تلخ چنین گیاهانی سموم موجود در خون را کاهش می دهد. آنها در از بین بردن عفونت نیز مفید هستند.
از گیاهان خاص به عنوان محرک برای افزایش فعالیت یک سیستم یا ارگان استفاده می شود ، به عنوان مثال گیاهانی مانند Cayenne (لال میش ، میر ، کامور و گوگول).
طیف گسترده ای از گیاهان از جمله گیلو ، آب گلدن ، آلوئه و زرشک به عنوان تونیک استفاده می شود. آنها همچنین می توانند یک ماده مغذی و مغذی برای یک فرد سالم و همچنین بیمار باشند.
عسل ، زردچوبه ، باتلاق و مشروب می توانند به طور موثری برش و زخم تازه را درمان کنند. آنها به عنوان گیاهان آسیب پذیر نامیده می شوند.