تحقیق در مورد داروهای توهم زا
داروهای توهم زا
مقاله یافتن یک نام ژنریک مناسب برای یک کلاس از داروهای دارای تأثیرات متنوعی که برای "توهم زا ها" گزارش شده ، دشوار است . رفتار غیر طبیعی به اندازه نوسانات روحی ، اختلال در تفکر ، تحریف ادراکی ، توهم و احساس عجیب و غریب که گاهی با این داروها اتفاق می افتد ، معمولاً نشانگر یک اختلال روانی اساسی است. در نتیجه این مواد غالباً روانگردان نامیده می شوند که نشان می دهد اثرات آنها از علائم طبیعی اتفاق می افتدروان . در واقع نقاط تشابه بین حالات مواد مخدر و روانهای طبیعی وجود دارد ، اما اختلافات بسیاری نیز وجود دارد - به همان اندازه که شباهت کاملاً سطحی را نشان می دهد. موادی مانند برمیدها ، فلزات سنگین ، آلکالوئیدهای بلادونا و مسمومیت ها می توانند باعث شوند رفتار غیرطبیعی تا حدی که بعضاً روانپزشکی توصیف می شود ، باشد و اگر لیست افزایش یافته باشد شامل داروهای مورد بحث در اینجا می شود ، پس اعتراض - این اصطلاح روانگردان باید فقط به تقلید از یک روان پریشی طبیعی مراجعه کند - دیگر معتبر نیست. با توجه به این دیدگاه ، برخی از محققان اصطلاح روانگردان ("ایجاد روان پریشی") را ترجیح می دهند . یکی از آشکارتریناز ویژگی های این نوع تجربه مواد مخدر وقوع تغییر متمایز در ادراک نامیده می شودتوهم . به همین دلیل گاهی اوقات اصطلاح توهم زا استفاده می شود. با این حال ، اکثر مردم حتی وقتی تحت تأثیر مواد مخدر قرار دارند آگاهی دارند که درک غیرمعمول آنها هیچ واقعیتی ندارد. بنابراین این یک کاربرد خیلی دقیق از اصطلاح نیست. به طور دقیق ، تعداد بسیار کمی از افراد واقعاً در نتیجه گرفتن یک توهم زا دچار توهم می شوند.
همه این اصطلاحات از پزشکی قرض گرفته شده و از نظر آسیب شناسی از نزدیک مشخص می شوند. به این معنا ، همه منفی هستند. پیشنهاد شده است که این داروها خوانده شوندروانگردان ("آشکار ذهن"). این اصطلاح تأکید را به جنبه ای از تجربه مواد مخدر تغییر می دهد که شامل افزایش آگاهی از محیط پیرامون و همچنین فرآیندهای جسمی خود شخص است - بطور خلاصه ، گسترش آگاهی . این اصطلاح همچنین تأکید از جنبه پزشکی یا درمانی را به جنبه آموزشی یا عرفانی - مذهبی تجربه دارو سوق می دهد. با این حال ، تنها برخی از افراد تا به امروز به معنای کامل تجربه روانشناسی داشته اند و پرسش از ارزش آن برای فرد کاملاً ذهنی است. احتمال بروز عواقب خطرناک نیز ممکن است توسط چنین خوش خیم پوشانده شودمدت، اصطلاح. هیچکدام از این شرایط کاملاً رضایت بخش نیستند و یکی یا دو کاملاً گمراه کننده هستند. (این اصطلاحات از این پس قابل تعویض هستند و هیچ هدف خاصی جز نشان دادن عضویت در خانواده مواد مخدر از نوع LSD وجود ندارد.)
انواع توهم ها
علاقه گسترده و مشاجرات تلخ ، این محاصره را محاصره کرده است داروهای نوع LSD که ناهنجاریهای قابل توجهی در رفتار ایجاد می کنند. مهمترین اینها (۱) دی دی سیل آمید دی اسید لیزریک ، معمولاً با نام LSD-25 شناخته می شود ، که در اصل از ergot ( Claviceps purpurea ) ، قارچ روی چاودار و گندم مشتق شده است ، (۲)mescaline ، اصل فعال کاکتوس peyote ( Lophophora williamsii ) ، که در جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک رشد می کند ، و (۳)psilocybin وpsilocin ، که از مکزیکی آمده استقارچ (به ویژه Psilocybe mexicana و Stopharia cubensis ).بوفوتنین ، که در اصل از پوست وزغ جدا شده است ، ماده مخدر ادعایی موجود در پوست موز است. همچنین این گیاه در گیاه Piptadenia peregrina و قارچ Amanita muscaria جدا شده است و تصور می شود این ماده اصلی ترشح توهم زا به نام کوهوبا و یوپو است و توسط سرخپوستان ترینیداد و هندی های اوتاماک دره اورینوکو استفاده می شود.Harmine یک آلکالوئید است که در کتهای بذر یک گیاه ( Peganum harmala ) منطقه مدیترانه و خاورمیانه و همچنین در یک تاک آمریکای جنوبی ( Banisteriopsis caapi ) یافت می شود. برخی از آمیدهای اسید lysergic موجود در دانه های دو گونه از آن وجود داردشکوه صبح (corymbosa Rivea ، نیز نامیده می شود corymbosa TURBINA و نیلوفر پیچ ، نیز نامیده می شود rubrocaerulea I. یا I. violacea ). ترکیبات مصنوعی مورد علاقه DMT (دی متیل تریپتامین) و STP (dimethoxyphenylethylamine؛ DOM) هستند. حشیش (یا ماری جوانا ؛ که در زیر به طور جداگانه مورد بحث قرار می گیرد) معمولاً در این گروه از داروهای توهم زا قرار نمی گیرد ، اما هیچ توجیه خاصی برای محرومیت آن وجود ندارد. این رزین به دست آمده از برگها و قسمتهای بالای گیاهان جنس Cannabis است .
در اواخر دهه ۱۹۷۰ ، فنسیکلیدین (PCP) یا "گرد و غبار فرشته" به عنوان یک توهم زاد خیابانی پیشرو ظاهر شد. PCP در سال ۱۹۵۶ به عنوان داروی بیهوشی ایجاد شد و به دلیل عوارض جانبی شدید و غیرقابل پیش بینی ، PCP برای استفاده انسان قطع شد ، اثرات روانی گاهی تا یک ماه ادامه می یابد. PCP به صورت مایع یا کریستالی قابل تزریق ، استنشاق یا مصرف است. معمولاً در ماری جوانا یا تنباکو پاشیده می شود و دودی می شود.
تاریخچه توهم ها
جوامع بومی نیمکره غربی 2،۰۰۰ سال است که از مواد مختلف طبیعی مانند قارچ "مقدس" مقدس استفاده می کنندمکزیک و کاکتوس peyote. علاقه علمی به داروهای توهم زا به آرامی توسعه یافته است. یک متخصص مغز و اعصاب در مورد تجربه خود با Peyote قبل از چرخش قرن بیستم نوشت و گزارش وی توجه جدی دو روانشناس برجسته ، هاولوک الیس و ویلیام جیمز را به خود جلب کرد . در سال ۱۸۹۶ مسکالین به عنوان اصل فعال پیهوت جدا شد و شباهت ساختاری آن با هورمون آدرنال اپی نفرین تا سال ۱۹۱۹ به رسمیت شناخته شد. علاقه خاصی به روانپزشکهای مدل (شبیه سازی ناشی از مواد مخدر از الگوهای رفتاری غیر طبیعی) وجود داشت.
در سال ۱۹۴۳ شیمیدان سوئیسی آلبرت هوفمن به طور اتفاقی یک داروی مصنوعی از LSD مصرف کرد و اثرات روانگردان آن را تجربه کرد. این کشف توجه قابل توجهی را به خود جلب کرد ، بسیاری از افراد را به این باور رساند که اثرات روانگردان LSD باعث اسکیزوفرنی شیمیایی شده است. مرحله روانشناسی مدل از تحقیقات LSD برای امکان آزمایش آزمایش با دارو مناسب بود. همچنین در دورانی اتفاق افتاد که در مورد ناهنجاریهای بیوشیمیایی درگیر در اختلالات روانشناختی مانند اسکیزوفرنی ، اندکی فهمیده شد ، بنابراین به نظر می رسید مشروعیت داشته باشددلایلی برای این باور که این دارو می تواند یک روان پریشی مدل ایجاد کند. اما امروز ، تئوری مدل روان پریشی اقدامات LSD تا حد زیادی رد شده است. این دارو به طور مداوم ویژگی های اسکیزوفرنی را القا نمی کند. در عوض ، وضعیت روانی تغییر یافته ای بسیار متفاوت از وضعیت بیماری روانی ارگانیک ایجاد می کند.
یک قارچ شناس آمریکایی توجه خود را به قدرت قارچ مکزیکی در سال ۱۹۵۳ فرا خواند ، و این اصل فعال به سرعت روان پریشی یافت.
اثرات فیزیولوژیکی و روانشناختی توهم زا
روانگردان قادر به تولید طیف گسترده ای از اثرات ذهنی و عینی هستند. با این حال ، ظاهراً هیچ واکنشی وجود ندارد که برای یک داروی خاص متمایز باشد. افراد نمی توانند از بین LSD ، mescaline و psilocybin از یکدیگر تمایز قایل شوند ، زیرا آنها هیچ آگاهی قبلی از هویت داروی مصرف شده ندارند. این داروها پاسخ فیزیولوژیکی را القا می کنند که مطابق با نوع تأثیر مورد انتظار یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. معمولاً افزایش فشار خون سیستولیک ، گشاد شدن دانش آموزان ، مقداری تسهیل در رفلکس ستون فقرات و تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و مغز وجود دارد.
در قدرت این داروها تفاوت قابل توجهی وجود دارد. یک فرد بالغ در مورد اثرات کلینیکی کامل در هنگام مصرف مواد به صورت خوراکی ، به حدود ۵۰۰ میلی گرم ماسکالین یا ۲۰ میلی گرم روان پیلین یا تنها ۱/۰ میلی گرم LSD نیاز دارد. اصل فعال در بذر جلال صبح تقریباً یک دهم به اندازه LSD قدرتمند است. در زمان شروع و مدت زمان اثر نیز تفاوت هایی وجود دارد. Psilocybin در طی ۲۰ تا ۳۰ دقیقه عمل می کند ، و اثرات آن حدود پنج تا شش ساعت به طول می انجامد. LSD در طی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه عمل می کند ، و معمولاً اثرات آن بین ۸ تا ۱۰ ساعت طول می کشد ، اگرچه بعضی اوقات برخی از جلوه ها چند روز ادامه می یابد. مسکالین برای شروع به دو تا سه ساعت زمان نیاز دارد ، اما اثرات آن بیش از ۱۲ ساعت به طول می انجامد. همه روانگردان ها اگر به مقدار کافی بزرگ مصرف شوند ، مرگبار هستند ، اما دوز مؤثر در مقایسه با دوز کشنده آنقدر کم است که مرگ عاملی در مطالعات تجربی نبوده است. تحمل فیزیولوژیکی برای این داروها بسیار سریع - سریعترین برای LSD ، کمی آهسته تر و به طور کامل کمتر برای psilocybin و mescaline است. اثرات سطح دوز خاص LSD در طی سه روز از تجویز مکرر از بین می رود ، اما در صورت اجازه چند روز مداخله ، حساسیت اصلی به سرعت بازیابی می شود. تحمل متقابل برای LSD ، مسکالین ، psilocybin ، و برخی از مشتقات اسید lysergic نشان داده شده است. تحمل به یکی از داروها ، اثر بخشی دوز معادل داروی دوم را کاهش می دهد ، بنابراین شیوه متداول عمل را برای گروه پیشنهاد می کند. تحمل فیزیولوژیکی برای این داروها بسیار سریع - سریعترین برای LSD ، کمی آهسته تر و به طور کامل کمتر برای psilocybin و mescaline است. اثرات سطح دوز خاص LSD در طی سه روز از تجویز مکرر از بین می رود ، اما در صورت اجازه چند روز مداخله ، حساسیت اصلی به سرعت بازیابی می شود. تحمل متقابل برای LSD ، مسکالین ، psilocybin ، و برخی از مشتقات اسید lysergic نشان داده شده است. تحمل به یکی از داروها ، اثر بخشی دوز معادل داروی دوم را کاهش می دهد ، بنابراین شیوه متداول عمل را برای گروه پیشنهاد می کند. تحمل فیزیولوژیکی برای این داروها بسیار سریع - سریعترین برای LSD ، کمی آهسته تر و به طور کامل کمتر برای psilocybin و mescaline است. اثرات سطح دوز خاص LSD در طی سه روز از تجویز مکرر از بین می رود ، اما در صورت اجازه چند روز مداخله ، حساسیت اصلی به سرعت بازیابی می شود. تحمل متقابل برای LSD ، مسکالین ، psilocybin ، و برخی از مشتقات اسید lysergic نشان داده شده است. تحمل به یکی از داروها ، اثر بخشی دوز معادل داروی دوم را کاهش می دهد ، بنابراین شیوه متداول عمل را برای گروه پیشنهاد می کند. اما در صورت اجازه چند روز مداخله ، حساسیت اصلی به سرعت بازیابی می شود. تحمل متقابل برای LSD ، مسکالین ، psilocybin ، و برخی از مشتقات اسید lysergic نشان داده شده است. تحمل به یکی از داروها ، اثر بخشی دوز معادل داروی دوم را کاهش می دهد ، بنابراین شیوه متداول عمل را برای گروه پیشنهاد می کند. اما در صورت اجازه چند روز مداخله ، حساسیت اصلی به سرعت بازیابی می شود. تحمل متقابل برای LSD ، مسکالین ، psilocybin ، و برخی از مشتقات اسید lysergic نشان داده شده است. تحمل به یکی از داروها ، اثر بخشی دوز معادل داروی دوم را کاهش می دهد ، بنابراین شیوه متداول عمل را برای گروه پیشنهاد می کند.
اکثر افراد تجربه یکی از این داروها را کاملاً از هر چیزی که در زندگی عادی روزمره با آن روبرو شده است ، برداشته اند. اثرات ذهنی در افراد و حتی برای یک فرد خاص حتی از یک جلسه دارویی به جلسه دیگر متفاوت است. به نظر می رسد تغییرات نشان دهنده عواملی مانند خلق و خوی و شخصیت استموضوع ، تنظیمات اجرای دارو ، انتظار کاربر از تجربه خاصی ، معنی فرد از مصرف دارو و تفسیر کاربر از انگیزه های شخص دارویی. با این وجود ، برخی از واکنشهای ثابت که توسط کاربران توهم زا تجربه شده است ، برجسته است. موردی که به راحتی توسط کاربران توضیح داده می شود ، تأثیر "سیل شدن" از تجربه بصری است ، به همان اندازه که چشمان بسته است و هنگام باز بودن. نور به شدت تشدید می شود. رنگ ها واضح و روشن به نظر می رسند. تصاویر متعدد و پایدار هستند و طیف گسترده ای از توهمات و توهم ها را به همراه می آورند. جزئیات تیز است. درک فضا افزایش یافته است. و موسیقی ممکن است برداشتهای بصری را برانگیزد ، یا نور ممکن است جلوه صداها را به وجود آورد.
دومین جنبه مهم ، که مردم در توصیف آن با مشکل بیشتری روبرو هستند ، شامل تغییر در احساسات و آگاهی از خود است. حس هویت شخصی تغییر می کند. ممکن است تلفیقی از موضوع و موضوع وجود داشته باشد. به نظر می رسد که پاها کوچک شده یا طولانی می شوند و بدن برای شناور شدن. فضا ممکن است بی حد و حصر باشد و گذر زمان بسیار کند باشد. و ممکن است فرد در درون خود کاملاً خالی باشد و یا ممکن است باور کند که جهان است. به این نوع واکنش ، انشعاب ، جدا شدن یا تفکیک گفته می شود. افزایش سوء ظن در اهداف و انگیزه های دیگران نیز ممکن است عاملی شود. بعضی اوقات حالت تغییر می کند. توضیحات شکنجه ، اکستازی ، و پیشرفتهحس زیبایی به راحتی منتقل می شود. اما همچنین می تواند یک وحشت "جهنمی" ، تاریکی و احساس انزوا کامل وجود داشته باشد. برای برخی از افراد این تجربه آنقدر نگران کننده است که بستری شدن در روانپزشکی لازم است. مطالعات مربوط به عملکرد در تست های استاندارد نشان از کاهش استدلال و حافظه دارد ، اما انگیزه این موضوع احتمالاً بیشتر عملکرد عملکرد را به خود اختصاص می دهد ، زیرا بسیاری از افراد در حالی که تحت تأثیر یک دارو هستند ، در این نوع از ساختاری بدون همکاری عمل می کنند.
علاقه به این داروها برای چند سال اول پس از کشف LSD به طور معمول علمی بود ، اما در دهه ۱۹۵۰ برخی از گروه های حرفه ای شروع به اکتشاف استفاده از روانگردان به عنوان مکمل روان درمانی و همچنین برای اهداف خاص خلاقیت کردند . در این مقطع بود که مواد مخدر برای "تغییر" افراد به کار گرفته شد ، آنها به یک مرکز جنجال تبدیل شدند. LSD در اکثر کشورها دارویی تأیید نشده است. در نتیجه ، کاربردهای درمانی آن فقط می تواند تجربی تلقی شود. در ۱۹۶۰s LSD به عنوان کمک در درمان روان رنجوری و با توجه خاص در موارد ارائه شد سرکش به روش روان درمانی معمولی بیشتر است. LSD بودن محاکمه جدی در درمان داده شد اعتیاد به الکل، به خصوص در کانادا ، که آزمایش به شدت محدود نشده بود. LSD برای کاهش رنج بیماران مبتلا به سرطان مبتلا به سرطان که به طور فوری بکار رفته اند ، به کار گرفته شده است. این دارو همچنین درمورد اعتیاد به مواد مخدر ، کودکان اوتیسم و شخصیت به اصطلاح روانپزشکی به عنوان یک کمک درمانی مورد بررسی قرار گرفت و از آزمایش های مختلف هالوسینوژن در مطالعه تجربی رفتارهای غیرطبیعی به دلیل درجه کنترل حمایت شد. که آنها ارائه می دهند.
LSD هنگام استفاده نادرست می تواند خطرناک باشد. نوسانات خلقی ، اعوجاج زمان و مکان ، "توهم" و رفتار تحریک آمیز عوارضی هستند به خصوص برای فردی که تنها است خطرناک است. رانندگی در حالی که تحت تأثیر یکی از این داروها قرار دارد بسیار خطرناک است. اعمال پرخاشگری نادر است اما اتفاق می افتد. میزان خودکشی ثبت شده در گروه های مختلف (استفاده قانونی) تحقیقاتی نیست، اما نرخ جدی نامطلوباثرات روانی که نیاز به توجه روانپزشکی دارند به طور پیوسته صعود کردند. این داروها باعث ایجاد واکنشهای روانی می شوند که ممکن است چندین ماه یا بیشتر طول بکشد. واکنش های منفی ، که گاه به آنها سفرهای بد گفته می شود ، بیشتر در افراد ناپایدار یا در افراد دیگری که مقادیر بسیار زیادی از دارو مصرف می کنند یا آن را تحت شرایط عجیب و غریب یا در شرایط ناآشنا مصرف می کنند ، مناسب است. تا آنجا که مشخص است ، این داروها غیر سمی هستند و هیچ اثر جسمی دائمی در ارتباط با مصرف آنها وجود ندارد. هیچ وابستگی جسمی یا علائمی از ترکیب همراه با مصرف طولانی مدت وجود ندارد ، اما افراد خاصی ممکن است از نظر روانشناختی به دارو وابسته شوند ، از مصرف آن به شدت مورد توجه قرار بگیرند و با ادامه استفاده ، شیوه زندگی خود را تغییر دهند.
سوء استفاده از توهم زا
پیش از اواسط دهه ۱۹۶۰ ، داروهای از نوع LSD توسط افراد مختلفی از جمله افراد مورد احترام ، موفقیت و تأسیس اجتماعی تأمین می شد. روشنفکران ، مربیان ، متخصصان بهداشت روان و روان ، موضوعات پژوهش داوطلبانه ، بیماران روانپزشکی ، دانشجویان الهیات و شرکت کنندگان در جوامع مرکز داروی ویژه برخی از اولین استفاده کنندگان از این مواد توهم زا بودند. از آغاز سال ۱۹۶۶ ، آزمایش در اکثر کشورها به شدت محدود شد و استفاده بعدی تقریباً کاملاً از نوع بازار سیاه بود .
مصرف LSD بطور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است ، زیرا این دارو تا حد زیادی توسط حشیش و آمفتامین ها جایگزین شده است. بیشتر کاربران تمایل به طبقه متوسط دارند - جوانان تحصیل کرده دانشگاهی یا افرادی که به حاشیه جامعه رفته اند. شروع دارو به طور معمول از طریق یک دوست یا آشنای شخصی انجام می شود. کارفرمایان یا معلمان نیز از نظر پذیرش مواد مخدر تأثیر قدرتمندی بر زیردستان و دانش آموزان دارند. به نظر می رسد که کاربر LSD اغلب نیازهای متعصبی برای عمل مجدد دیگران به مواد مخدر دارد. کسانی که یک ماده توهم زا مصرف کرده اند ، معمولاً قبل از تجربه LSD با سایر داروهای تجربی تجربه کرده اند ، و همچنین از طرف کسانی که این داروها را مصرف می کنند ، تکرار تجربه دارو و آزمایش سایر داروها نیز وجود دارد. زبان ویژه، روشحسن نیت و وابستگی روانشناختی پیرامون استفاده از روانپزشکی شباهت چشمگیری با زمینه اعتیاد به مواد مخدر دارد. کاربر مزمن LSD گرایش به درون گرا و انفعالی دارد. انگیزه های استفاده از LSD بسیار است: بینش روانی؛ گسترش آگاهی؛ تمایل به دوست داشتنی تر ، خلاق تر شدن ، باز تر ، مذهبی تر شدن؛ تمایل به تجربه جدید ، تغییر شخصیتی عمیق و "ضربات" ساده.
برای دانلود تحقیق روی لینک زیر کلیک کنید.
